O Ses Türkiye’nin ilk yarışmacısı Merve Mete, ‘Hadi Diyelim’ isimli ilk single çalışmasıyla karşımızda. Mete ile Eflatun’un prodüktörlüğünü üstlendiği çalışmasını ve müzik serüvenini konuştuk.

Bir müzik yarışmasıyla tanıdık sizi. Nereden aklınıza geldi katılmak?

Dokuz Eylül Üniversitesi Devlet Konservatuvarı mezunuyum. O zaman üçüncü sınıftaydım. Müzikle ilgili bir şeyler yapmayı kafama koymuştum ama elim kolum bağlıydı. Böyle bir yarışma olduğunu duyunca seçmelere katılmak istedim. Zaten 16 yaşımdan beri sahnedeydim.

Yaşınız çok küçükmüş. Hani ‘kurtlar sofrası’ derler ya, ailenizin içi nasıl rahat etti?

Ailem hep destekledi müziğe olan ilgimi. Çünkü hepsi de müzikle iç içe. Profesyonel olarak olmasa da dayılarımdan biri keman, diğeri klarnet çalardı. Büyük babam da kanun sanatçısı. Beni ilk keşfeden odur. Bir araya geldiğimizde hep müzik yapardık. Eğitimini almam konusunda da çok destek oldular.

Sahneye ilk çıkışınız nasıl oldu?

Babamın bir arkadaşının vesilesiyle. Gitarist Nazif Sever ile İzmir’de sahne almaya başladım. Aile dostumuz olduğu için verdiği bir güven vardı tabii. Ailemin gözü arkada kalmadı yani. Okula girdikten sonra çeşitli orkestralarla çalıştım. Sonrasında da O Ses macerası başladı.

Pek bilinmese de O Ses’e ilk ayak basanlardansınız.

Evet, sahneye ilk adımını atan benim. Jüri bile tedirgindi, yorum yapsınlar mı, yapmasınlar mı diye. Uğurlu geldim herhalde hâlâ devam ettiğine göre. (Gülüyor) Şimdi fırsat buldukça bakıyorum. Bazen öyle kötü sesler çıkıyor ki, ben de herkes gibi nasıl çıkmış oraya diye düşünüyorum.

Yarışmalardan çıkan şarkıcılar için ‘sabun köpüğü şöhretler’ benzetmesi yapılıyor. Onlardan biri olmaktan korkmadınız mı hiç?

Ailem, arkadaşlarım o kadar çok destekledi ki beni hiç öyle bir korkum olmadı. Bu yarışma olmasaydı da bu albümü yapardım. Bir şeyi çok isterseniz olacağına inananlardanım çünkü.

O kadar kolay değil bence…

Hiç kolay değil. Çok sabırlı olmak gerekiyor. Zor bir sektör, çok fazla yeni isim var. Ama Eflatun’un da çok büyük etkisi oldu.

Albümün öncesinde bir tanışıklığınız var mıydı?

Konservatuvarda aynı okuldan mezunuz. Öncesinde diyaloğumuz yoktu. Bir arkadaş ortamında tesadüfen tanışmıştık sadece. Onunla asıl tanışmam, albüm çıkarmak istediğimde oldu. Bir zaman sonra daha geniş kitlelere hitap etmek istiyorsunuz, yaptığınız şey yetersiz kalıyor çünkü. Kişiliği ve müzisyenliğiyle hayranlık duyduğum biriydi. Bir araya geldik, öncesinde beni dinlememişti. Beraber müzik yaptık. Onu tanıdığım için çok şanslı hissediyorum kendimi.

‘Hadi Diyelim’ parçanız da Eflatun’a ait...

Evet, ilk dinlediğim anda çok etkilendim. Hikâyesi de ayrıca güzel zaten.

Nedir hikâyesi?

Aşka çok fazla değer veren bir kadın var bu şarkıda. Hangi bahanenin ardına sığınmış bilinmez ama yıllar önce onu terk edip gitmiş bir de adam... Sonrasında dönmek istiyor ama kadın affetmeyecek kadar güçlü. Bu da beni derinden etkiledi. Çünkü aşkın bahanesi yoktur bence. Duyduğum anda ‘Ben söylemeliyim’ dedim.

Şarkıdaki kadın gibi affetmeyi sevmeyenlerden misiniz siz de?

Aslında kinci bir insan değilim, yapamam yani. Kin tutmak, insana zarar veriyor çünkü. Bana yapılan hataları affederim belki ama o insanı tekrar hayatıma alma konusunda tereddüt yaşayabilirim.

Kadıncağız ‘Kalbime nasıl hesap veririm?’ diye soruyor. Sizin de vardır herhalde bunu yaparsam kalbime hesap veremem dediğiniz şeyler...

Belki klasik olacak ama müzikle ilgili daha büyük kitlelere sesimi duyurmak için herhangi bir girişimim olmasaydı kendimi affetmezdim herhalde. Yıllardır hayalini kurduğum bir şeydi çünkü.

Kolay oldu mu şarkıyı almak?

Hadi Diyelim için görüşmelerimiz bir yıl kadar sürdü. İlk şarkımız, çok özen gösterdik. Söz, müzik, düzenleme Eflatun’a ait. Prodüktörlüğünü o yaptı ve onun desteğiyle çıktım yola. Bu yüzden sektörde yeni olsam da avantajlı hissediyorum kendimi. Serkan Olcay gibi çok iyi müzisyenlerin de katkısı oldu.

Müzik dünyasında hep bir mektepli-alaylı kavgası döner. Siz zaten sahnedeyken bu işin eğitimini almayı neden seçtiniz, alaylı olmak yetmedi mi?

Opera bölümüne girerken konuyla ilgili pek bilinçli değildim aslında. Sadece sesimi geliştirip kendime bir şeyler katmak için girdim. Fakat sonrasında çok sevdim. Eğitimin bana kazandırdığı çok şey oldu, nefes kullanımından şarkıları daha rahat okumaya, özgüvenin artmasına kadar bir sürü şey kattı.

Milletçe operayla aramız pek iyi değil ama...

Operayla ilgili şu an bir projem yok ama ilerleyen zamanlarda konserimde yer verebilirim. Bu alanda bir şeyler yapmak da isterim tabii.

Klipte de anlatıcı olarak değil, bizzat oyuncu olarak varsınız. Sahnelerden dizilere yatay geçiş olabilir mi?

Evet, affedip affetmeme konusunda gelgitler yaşayan bir kadını canlandırdım. Oyunculuk yönüm de çıkmış oldu böylelikle ortaya. Zaten okulda bununla ilgili eğitim de aldım. Şu an oyunculukla ilgili bir projem yok, odak noktam müzik. Zaman ne gösterir bilinmez.

İstanbul’un keşmekeşine alışmaya çalışıyorum

Yaklaşık dört ay önce taşındım İstanbul’a. Öncesinde İzmir’de ailemin yanında yaşıyordum. Aslında ablam burada oturuyordu ama ben buraya taşınacağım zaman yurtdışına gitmek zorunda kaldı işleri sebebiyle. O burada olsaydı bana çok destek olurdu. Ailemi çok özlüyorum ama burada beni yalnız bırakmayan arkadaşlarım var. Herkes gibi en şikâyetçi olduğum konu, trafik keşmekeşi. Bir de bisiklet sürmek en büyük hobimdi, burada nasıl yapacağım bilemiyorum. İzmir’i aramamak mümkün değil, orası huzur dolu, sakindi. Her şeye rağmen yavaş yavaş alışıyor gibiyim.

Türkiye'nin en kolay okunan haber, magazin sitesi mgdtv.com'da en güncel haberleri bulabilirsiniz.