Mali ve teknolojik nedenlerin yanı sıra, her ülkenin kendi sınırları içindeki uçuşlardan sorumlu olması gerçeği nedeniyle statükonun değişmesi beklenmiyor.

Tüm dünyanın birbirine bağlanmış halde olduğu bu çağda, 63.7 metre uzunluğundaki bir uçağın bir haftadan uzun bir süre kaybolmuş olmasını ya da kaybolduğu sıralarda uçakta neler yaşandığından haberdar olunamamasını akıl almıyor.

İşin aslı şu ki dünyanın büyük bir bölümü radarların kapsama alanında değil.

Pilotlar, okyanusların üzerinde uçarken bu boşlukları kontrol kuleleri ile düzenli aralıklarla temasa geçip yerlerini bildirerek gideriyorlar.

Ve uçaklar cockpitteki konuşmaları, sürat, yükseklik, yakıt durumu ve flapların durumu ile ilgili bilgileri kaydediyor, ama bu bilgiler yerdekilerle paylaşılmıyor. Ancak uçak kazası meydana geldikten sonra enkazdan uçağın kara kutusu bulunarak bu bilgiye ulaşılabiliniyor.

Şimdi çok sayıda uzman artık uçakların kokpitindeki konuşmaların gerçek zamanlı olarak yerden de duyulabilmesi için gerekli olan uydu bağlantılarının yapılması gerektiğini söylüyorlar.

Ancak, dünyanın dört bir yanında günde 80 bin uçuşun yapıldığı göz önüne alındığında, bu konuşmaların uydu aracılığıyla iletilmesinin ucuz olmayacağını da ekliyorlar.

Uluslararası Transport Birliği'ne göre havayolu şirketleri geçtiğimiz yıl yolcu başına 4.13 dolar kar etti. Bu rakam 2012 yılında 2.05 dolar oldu.

Ek bir maliyetin bu kadar az karı da ortadan kaldıracağı ve şirketlerin böyle bir harcamaya sıcak bakmadığı belirtiliyor.

Bazı uzmanlar, uçakların kaybolmaları bir yana, böyle bir maliyeti göze alacak sıklıkta düşmediklerini söylüyorlar.